به گزارش پایگاه خبری«عصر ساختمان» به نقل از همشهری، افرادی که حداقل در یکی از ابعاد مسکن (دسترسی به آب، دسترسی به سرویس بهداشتی، مکان زندگی کافی، مسکن بادوام و امنیت تصدی) دچار محرومیت باشند، بد مسکن محسوب می‌شوند و افرادی که سهم مسکن، بیش از 30 درصد کل هزینه‌های زندگی آنهاست، در تعریف «عدم‌دسترسی به مسکن مقرون‌به‌صرفه» دسته‌بندی می‌شوند.

چالش فقر مسکن
آزاده شهاب، کارشناس دفتر مطالعات رفاه اجتماعی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی در نشست فقر مسکن در ایران گفت:  نرخ عدم‌دسترسی به مسکن مقرون‌به‌صرفه در مناطق شهری 49 درصد (9.5 میلیون خانوار) و نرخ بدمسکنی در مناطق روستایی 40 درصد (2.4 میلیون خانوار) است. او همچنین به بررسی شاخص‌های فقر مسکن در دهه 90 پرداخت و گفت: شاخص عدم‌دسترسی مقرون‌به‌صرفه در این بازه زمانی دارای روند افزایشی بوده است به‌طوری‌که در سال 1390 حدود 33 درصد و در سال 1399 حدود 41 درصد خانوارهای کشور دارای سهم مسکن بیش از 30 درصد در هزینه زندگی‌شان بوده‌اند.  شهاب افزود: نرخ متوسط کشوری بدمسکنی (خانوار دارای حداقل یک محرومیت مسکن) در کشور در سال 1399 بالغ‌بر 19 درصد است که در این میان بالاترین نرخ بدمسکنی مربوط به استان هرمزگان با 64.75 درصد و پایین‌ترین نرخ بدمسکنی مربوط به استان ایلام با 4.3 درصد است. شهاب، آمار خانوارهای فاقد مسکن مقرون‌به‌صرفه در سال 1399 را نیز اعلام کرد و گفت: نرخ متوسط کشوری این شاخص 41 درصد است که تهران با 81 درصد بالاترین نرخ و خراسان جنوبی با 9 درصد پایین‌ترین آمار را دارد.

هزینه مسکن ایران 1.7برابر اروپا
وی با بیان اینکه شاخص‌های فقر مسکن در خانوارهای فقیر 2 برابر این شاخص‌ها در خانوارهای غیرفقیر است، گفت: فقیر به خانواری اطلاق می‌شود که میزان درآمدش زیرخط فقر مطلق است. همچنین شاخص‌های فقر مسکن در خانوارهای زن پرست دارای تفاوت معناداری نسبت به مرد سرپرست است.
براساس اطلاعات ارائه شده از سوی کارشناس دفتر مطالعات رفاه اجتماعی وزارت کار، محروم‌ترین استان‌های کشور در بخش مسکن، سیستان و بلوچستان و کرمان هستند که در 5 شاخص از 6 شاخص مورد بررسی در بخش مسکن در وضعیت بدتری از میانگین کشوری قرار دارند. همچنین آمارها نشان می‌دهد روند افزایش سهم هزینه مسکن در کشور از سال 1397 با سرعت بیشتری نسبت به سال‌های گذشته افزایش یافته است. شرایط اقتصادی از دلایل اصلی این رخداد محسوب می‌شود.
بر این اساس سهم هزینه مسکن در سبد هزینه خانوار در ایران حدود 1.7 برابر این نسبت در اتحادیه اروپا و منطقه یورو بوده است.