به گزارش پایگاه خبری«عصر ساختمان» به نقل از ‌ایسنا، زهرا بهاروند، کارشناس ناظر بناها و بافت‎های تاریخی افزود: حمام گپ از بناهای مربوط به دوره قاجاریه است. این حمام قدیمی همانند سایر حمام‎های عمومی هم عصر خویش از سه بخش مجزا و تأسیسات مربوط به سیستم گرمایش تشکیل شده است.

وی اضافه کرد: این سه بخش شامل ورودی و بخش‎های مربوط به آن، بینه و فضاهای مرتبط به آن و گرم‎خانه با فضاهای جانبی مرتبط است. مسیر ورودی به گونه‎ای طراحی شده که حتی از درون هشتی نیز نتوان داخل رختکن را مشاهده کرد.

بهاروند ادامه داد: فضای سربینه یا رختکن از نظر مساحت و تزئینات از فضاهای دیگر حمام متمایز است. این فضا دارای یک گنبدخانه با ستون‎های سنگی است که در چهار سوی آن طاق های کوچکتری وجود دارد. طاق‎ها با تزئینات آهک‎بری با نقش شمسه و طرح کاربندی مزین شده است.

این کارشناس ارشد مرمت اظهار کرد: در اطراف این طاق‎ها و تویزه‎ها در ضلع شرقی و غربی دو سکوی بزرگ قرار دارد که در واقع محل رختکن به حساب می‎آید.

وی با بیان اینکه در مجموع سربینه حمام فضای گشاده و دلبازی است، افزود: رختکن یا سربینه از طریق یک هشتی به گرمخانه راه می‎یابد. یک ضلع این هشتی به قسمت بهداشتی راه دارد. گرمخانه مشتمل بر فضای مرکزی گنبددار، خزینه‎های آب گرم و سرد ‌و خلوتی‎ها است.

بهاروند سطوح طاق‎ها را نیز اغلب دارای اندود سفید آهکی دانست و گفت: سقف گنبدخانه نیز دارای تزئینات با طرح کاربندی بوده که آهک‎بری شده است. ازاره‎های داخل حمام از کاشی‎های به رنگ لاجوردی بوده که از آن مقدار خیلی کمی باقی مانده است.

این کارشناس ناظر بناها و بافت‎های تاریخی اظهار کرد: سیستم گرمایش حمام شامل تون یا آتشدان، انبار سوخت، گودال جمع آوری خاکستر، دودکش‎ها و کانال‎های انتقال گرما به زیر گرمخانه است.

وی ادامه داد: معمولاً حمام‎های قدیمی دارای دو دودکش هستند که یکی مستقیماً دود را به بالا انتقال می‎داده و دیگری آن را بعد از گذراندن از کانال‎های گربه رو در کف حمام(جهت گرم کردن فضاهای داخلی حمام) عبور کرده و سپس از طریق دودکش اصلی خارج می‎شده است که احتمالاً چنین سیستمی در این حمام نیز وجود دارد.

بهاروند بیان کرد: در حال حاضر این حمام مرمت شده و توسط صندوق احیاء به بخش خصوصی با کاربری سفره خانه سنتی واگذار شده است.