به گزارش پایگاه خبری«عصر ساختمان» به نقل از فارس، آتشفشان‌های گلی ترکمنستان در استان «بالکان» در غرب این کشور نزدیک سواحل ترکمنی دریای خزر، در مساحتی به طول 300 کیلومتر و عرض حدود 100 کیلومتری قرار دارند و هر چند سال یکی از این آتشفشان‌ها در این کشور از زمین سر بر می‌آورد.

آتشفشان‌های گلی ترکمنستان در غرب این کشور به شکل زنجیره‌ای ناپیوسته از جنوب در نزدیکی روستای «حسن‌قلی» شروع شده و در منطقه «چلکن» پایان می‌یابد.
در صورت فوران آتشفشان‌های گلی، به جای مواد مذاب از داخل آنها، گل به بیرون فوران می‌کند هر چند که فوران این گل‌های داغ به بیرون نیز می‌تواند موجب بروز حادثه شود.

در واقع از دهانه گلفشان‌ها به جای مواد مذاب، آب داغ به همراه گل و لای، رسوبات و گازهایی مانند متان، دی اکسید کربن و نیتروژن خارج می‌شود.
امروزه با حفاری‌ها و پژوهش‌های انجام‌شده توسط متخصصین و کارشناسان جغرافیا و زمین‌شناسی محلی و جهان، اطلاعات در خور توجهی در مورد این پدیده‌ی زمین‌شناسی به دست آمده است.

اکثر آتشفشان‌های گلی مخروطی شکل بوده و ارتفاع آن‌ها بین 20 تا 400 متر می‌باشد، هرچند ارتفاع این آتشفشان‌ها از سطح دریا بین 100 تا 4500 متر است.
معمولا فوران آتشفشان‌های گلی با صدای مهیبی آغاز شده و سپس انفجار رخ می‌دهد. شعله‌های گلی و گازهای دی اکسید کربن، متان و نیتروژن به همراه بسیاری دیگر از مواد معدنی مذاب، آب، قطعات سنگی و گازهای دیگر از دهانه این آتشفشان‌ها بیرون آمده و زبانه می‌کشد.

پژوهشگران با تجزیه و مطالعه مواد خارج‌شده از آتشفشان‌های گلی دریافته‌اند که بیش از 30 عنصر شیمیایی مثل «باریت»، «جیوه»، «منگنز»، «مس»، «باریوم»، «استرانسیوم» و «لیتیوم» و حدود 100 نوع کانی از دهانه این آتشفشان‌ها خارج می‌شود و همچنین گلفشان‌ها با رسوبات هیدروکربنی همراه بوده و نفت و گاز در آن فشرده می‌شود. جالب آنکه مواد خروجی این آتشفشان‌ها در رده مواد دارویی قرار می‌گیرند.