به گزارش پایگاه خبری«عصر ساختمان» به نقل از همشهری آنلاین، ما معمولا عادت داریم بیشتر از معایب این بزرگراه‌ها و آمار و ارقام کشته‌شدگان در آن بگوییم. خب، قبول داریم که فقط به نیمه خالی لیوان نگاه کرده‌ایم، اما حالا می‌خواهیم نیمه پر آن را هم ببینیم.

شاهرگ‌ها، بزرگراه‌های شهری هستند که وقتی در تهران زیاد شدند، جابه‌جایی‌ها هم زیاد شد و نقطه ثقل تهران هم، افزایش پیدا کرد. اگر دهه‌های 60 و 70 را به یاد داشته باشید، پایتخت، به نقاطی کاملاً مشخص تقسیم می‌شد. از نظر جامعه‌شناسان، می‌شد پایتخت را از نظر طبقات اجتماعی، طبقه‌بندی کرد؛ به این ترتیب که طبقات ثروتمند و برخوردار، در قسمت‌های شمالی شهر زندگی می‌کردند و طبقات عادی و معمولی، در قسمت‌های مرکزی و جنوبی و اقشار فقیر و مستضعف نیز در قسمت‌های جنوبی و حاشیه‌ای شهر، زندگی‌شان را می‌گذراندند. اما الان، نمی‌توانید به این صراحت، از این طبقه‌بندی صحبت کنید، چرا؟ چون راه‌های ارتباطی، دیگر چنین اجازه‌‌ای را نمی‌دهد.

امروزه با استفاده از بزرگراه‌ها و مترو، مردم جنوبی‌ترین نقاط تهران، در شمالی‌ترین نقاط کار می‌کنند و رفت‌وآمد دارند و این، یعنی نزدیکی انسان‌ها؛ یعنی اینکه شهر، شکل جدیدی به‌خودش گرفته و همه اینها یعنی اینکه بزرگراه‌ها باعث شده‌اند که سبک زندگی ما با تغییراتی همراه شود.

شاید به این جنبه از بزرگراه‌‌سازی کمتر توجه کرده‌ باشید، نه؟ جدا از تأثیرات اجتماعی، تأثیرات اقتصادی این کار نیز قابل توجه است. مصرف سوخت کمتر، ایجاد بورس‌های اقتصادی و فرهنگی بیشتر و سفرهای درون‌شهری راحت‌تر، از دیگر اتفاقات خوشایند حرکت بزرگ بزرگراه‌سازی بوده و هست؛ اتفاقی که قرار است باز هم ادامه داشته باشد.