به گزارش پایگاه خبری «عصرساختمان» به نقل از دنیای اقتصاد، واحدهای «تازه‌ساز» به آپارتمان‌هایی اطلاق می‌شود که در سال جاری که متقاضی به بازار مراجعه کرده و در بنگاه‌ها به جست‌وجو می‌پردازد، تکمیل و فایل شده‌اند. تمام آپارتمان‌های این گروه در زمره واحدهای «کلید نخورده» به شمار می‌روند و در نتیجه قیمت پیشنهادی آنها نیز قدری بالاتر است. هر چند واقعیت قیمت‌ها در بازار حاکی است، اغلب آپارتمان‌های تازه‌ساز و کلیدنخورده به قیمت‌هایی پایین‌تر از نرخ پیشنهادی مالک فروخته می‌شوند.

در مقابل گروه دیگری از آپارتمان‌ها با عنوان‌ «نوساز» در بازار شناخته می‌شوند که شامل واحدهایی است که سال گذشته و بعضا دو سال قبل تکمیل شده اما به دلیل رکود یا هر عامل دیگری، تا زمان کنونی فروخته نشده است. البته تعریف گزارش‌های رسمی بانک مرکزی از واحدهای «نوساز» قدری وسیع‌تر بوده و به کل آپارتمان‌های صفر تا پنج سال ساخت اعم از کلیدخورده و کلیدنخورده اطلاق می‌شود. در واقع آپارتمان‌های کم‌سن نیز در دسته‌ّبندی بانک مرکزی نوساز محسوب می‌شود. بنابراین با تکیه بر این تعاریف، آپارتمان‌های نوساز می‌تواند کلیدخورده یا نخورده باشد.

برای تشخیص «نوساز» یا «تازه‌ساز» بودن آپارتمان، متقاضیان خرید باید زمانی که یک ملک را برای معامله نهایی انتخاب می‌کنند، پروانه ساختمانی ملک را از فروشنده بخواهند و مفاد آن را رویت کنند. چراکه مبنای منطقی محاسبه سن ساختمان که مدنظر بانک‌ها و موسسات مالی پرداخت‌کننده تسهیلات خرید مسکن نیز است، سن بنا از زمان صدور پروانه است. با این وجود واسطه‌های ملکی در بازار از کلیه آپارتمان‌های کلیدنخورده به‌عنوان «نوساز» یاد می‌کنند. به این ترتیب خریداران باید در زمان خرید شخصا نسبت به «نوساز» یا «تازه‌ساز» بودن ملک که می‌تواند روی قیمت آن نیز تاثیرگذار باشد، اطمینان حاصل کنند.