به گزارش پایگاه خبری«عصر ساختمان» به نقل از صمت، از جنوب ایران تا کرانه‌های دریای خزر، تنوع سلیقه در چیدمان و استفاده از وسایل خانگی نشان می‌دهد پیش از آنکه معماری داخلی تبدیل به علم شود مردم ایران به مثابه یک فرهنگ و یک هنر متعالی در روح و جان خانه‌های خود چیده بودند. امید فراهانی یکی از معماران جوانی است که به همراه دوستان خود گالری ژاو را از سال1390 راه‌اندازی کرده و در زمینه دکوراسیون داخلی و معماری فعالیت می‌کنند.فراهانی درباره فعالیت شرکت خود می‌گوید: از سال1390 در زمینه معماری و دکوراسیون داخلی شروع به فعالیت کردیم و در زمینه طراحی وسایل داخلی نیز در کنار معماری مشغول به فعالیت هستیم. از سال1392 کارهای گرافیکی به مجموعه ما اضافه شد و از سال1393 فعالیت تخصصی در حوزه کودکان و معماری داخلی کودکان را آغاز کردیم. وی با اشاره به شیوه فعالیت معماران داخلی می‌گوید: بخش دکوراسیون کودکان به دلیل فعالیت مادرم در این زمینه توانستیم ورود پیدا کنیم و به طور تخصصی در همایش‌ها و مهدهای کودک فعالیت کردیم.این هنرمند گرافیست کشورمان با بیان مشکلات فعالیت در زمینه دکوراسیون داخلی گفت: یکی از مشکلات فعالیت در این حوزه حضور افراد با تحصیلات غیرمرتبط است. متاسفانه شاهد هستیم به دلیل نداشتن سازوکار مناسب در این حوزه بسیاری از افراد تنها با کپی‌کردن کارهای معماران داخلی و خارجی بازار این حوزه را مخدوش می‌کنند. این تکثر افراد باعث شده است فعالیت شرکت‌ها در این زمینه‌ها با مشکل روبه‌رو شود و برای قانع کردن کارفرما و سفارش‌دهنده باید فرد را قانع کنیم که فرق بین یک‌کار اصل و یک کار کپی را تشخیص دهد. حمید قلیایی دیگر هنرمند حاضر در این نشست نیز در ادامه صحبت‌های فراهانی گفت: به همین دلیل در ابتدای فعالیت باید بیشتر به منطق کارفرما گوش کنیم تا مبنای علمی و هنری در آثار دخیل دهیم. وقتی اعتماد مخاطب را کسب کردیم و توانستیم فعالیت خود را گسترش دهیم آن‌وقت می‌توانیم هنر خودمان را برای درک بیشتر مخاطب ارائه دهیم. قلیایی در ادامه گفت: هنر معماری یک هنر مبتنی‌بر علم روان‌شناختی است و اگر دیدگاه علمی بر آثار حاکم نباشد می‌تواند به کلیت اثر ضربه بزند. از نورپردازی در کار گرفته تا رنگ‌بندی تمامی اجزای یک دکوراسیون داخلی باید با چیدمان علمی هماهنگ باشد.پگاه شریعتمدار دیگر همکار گالری ژاو نیز در این نشست گفت: بحث مهم دیگری که در کار معماری داخلی باید رعایت کرد این است که نظر و نگاه مشتری همیشه باید مبنای کار قرار بگیرد. این به معنای اطاعت محض از کارفرما نیست. وقتی شما از سلایق و حساسیت‌های مشتری آگاه باشید، چیدمان و رنگ‌بندی را نسبت به سلیقه فرد می‌توانید طراحی کنید.وی در ادامه افزود: به عنوان مثال در یک پروژه من با مشورت همکارانم تصمیم گرفتیم رنگ قرمز را به عنوان رنگ اصلی در کار استفاده کنیم اما مشتری به‌طور کلی با رنگ قرمز مشکل داشت و نمی‌توانست تحمل کند و از لحاظ روان‌شناسی با رنگ قرمز ارتباط برقرار نمی‌کرد. با اینکه ما از لحاظ علمی می‌دانستیم کار با رنگ قرمز ما را به هدف‌مان در طراحی نزدیک می‌کند، اما وقتی مشتری چنین حساسیتی دارد نمی‌توانیم این موضوع را نادیده بگیریم و باید به فکر نقشه دومی در این نوع کارها باشیم.
در ادامه این گفت‌وگو فراهانی با اشاره به معماری شهری و شکل یکنواخت این معماری گفت: یکی از دلایل شکاف طبقاتی در تهران بی‌هویت بودن معماری آن است. الان شاهد هستیم نوع معماری‌ای که در شمال پایتخت مورد استفاده قرار می‌گیرد و غالبا طرح‌های وارداتی است که با فرهنگ ایرانی ما نسبتی ندارد، در نقاط مرکزی و جنوبی شهر هم مورد استفاده قرار می‌گیرد. معماران ما بدون آنکه موقعیت جغرافیایی منطقه و ملک مورد نظر را شناسایی کنند طرح‌ها را از روی هم کپی می‌کنند و نتیجه آن می‌شود که با یک شهر شلخته روبه‌رو هستیم.

قلیایی در ادامه صحبت‌های فراهانی گفت: الان شما از یک کوچه شهر که رود شوید از ابتدا تا انتهای آن با انواع معماری‌ها روبه‌رو هستیم که هیچ نسبت و سنخیتی با هم ندارند. در این زمینه شهرداری باید نسبت به استفاده از طرح‌ها و معماری‌های ایرانی اسلامی حساسیت بیشتری به خرج دهد و به هر پروژه‌ای راحت پایان کار ندهد.شریعتمدار در ادامه این نشست دلیل این اتفاق را نبود شناخت معماران به هویت ایرانی و تاریخی کشورمان می‌داند و می‌گوید: اگر شناخت و مطالعه کافی نسبت به هویت ایرانی وجود داشت بسیاری از معماران ما به سمت آثار غربی نمی‌رفتند. از طرفی وقتی رشته معماری داخلی چندان که باید جدی گرفته نمی‌شود، حضور شرکت‌های چند منظوره اجازه نمی‌دهد محیط شهر بافت قدیمی خود را حفظ کند و آثار معماری غربزده در کوچه پس کوچه‌های شهر نمایان است. فراهانی در پایان این نشست گفت: ما در ایران شهرهای با هویتی مثل یزد یا کاشان را داریم که معماری خود را حفظ کردند و ما در گالری ژاو نیز تلاش می‌کنیم همواره مولفه‌های ایرانی را در آثار خود بگنجانیم تا از طریق زیبایی‌شناسی این آثار جامعه ایرانی نسبت به تغییر سبک زندگی خود و استفاده از فرهنگ داخلی رقبت بیشتری داشته باشد.