به گزارش پایگاه خبری «عصر ساختمان» به نقل از دنیای اقتصاد، حامد مظاهریان افزود: هدف‌گذاری صورت گرفته به این معناست که تا پایان سال 1405 همه خانوارها به مسکن مناسب برای سکونت دسترسی داشته باشند. وی تصریح کرد: تجربه‌های گذشته ثابت کرده است که سرمایه‌گذاری و ساخت مسکن در خارج از شهرها نمی‌تواند منجر به کنترل قیمت مسکن و کاهش آن در شهر مادر شود.

باید در نظر داشته باشیم که این‌گونه سرمایه‌گذاری‌ها هیچ‌وقت به شهر متصل نمی‌شود، این مسکن‌ها هیچ‌وقت مانند مسکن‌های درون شهرها، صاحب خدمات زیربنایی شهری مناسب همچون آب، برق، فاضلاب و همچنین خدمات روبنایی همچون مدرسه، مرکز خرید، ورزش، بهداشت و... نیستند.

مظاهریان گفت: از سوی دیگر در درون شهرها، بافت‌های هدف را داریم که اصطلاحا بافت‌های فرسوده نامیده می‌شوند. پیشنهاد ما این است که اگر مشکل بافت‌های فرسوده، فرسودگی، غیرمقاوم بودن در برابر زلزله و ناپایداری است و از سوی دیگر نیاز به تامین مسکن مصرفی هم وجود دارد با انجام فرآیند نوسازی و مقاوم‌سازی در این محدوده‌ها نسبت به تامین مسکن و از بین بردن ناپایداری و فرسودگی اقدام کنیم.