به گزارش پایگاه خبری«عصر ساختمان» به نقل از ایلنا، اسدالله قره خانی درباره انتقال آب خزر به سمنان اظهار داشت: ابتدا باید بدانیم انتقال آب به چه منظوری است و قرار است چه استفاده‌ای از آن بشود، اینکه هدف از انتقال،ارائه خدمات به بخش کشاورزی، صنعت و یا مصرف خانگی است، باید مشخص شود.

وی افزود: در هر صورت اگر قرار است انتقال آب برای مصرف کشاورزی باشد چرا کشاورزی را در استان‌های شمالی رونق بیشتری ندهیم که با اقلیم منطقه هم سازگار است و مجبور نیستیم هزینه‌های گزاف را نیز متحمل شویم.

این نماینده مجلس خاطرنشان کرد: زمانی می‌گفتند سمنان به مرکز نزدیک است و برای سرمایه گذاری و خرید و فروش مناسب است ولی اکنون با چهاربانده شدن جاده‌ها و توسعه فرودگاه‌ها توجیهی ندارد که فقط روی برخی استان‌ها متمرکز شویم و سایر مناطق را بی‌نصیب بگذاریم.

وی با طرح این سوال که چرا باید کارخانه‌ها و صنایع آب بر در منطقه‌ای مثل سمنان احداث شود، یادآور شد: در حال حاضر در استان گلستان که دسترسی به آب دارد کیلومتر‌ها زمین لم یزرع وجود دارد که امکان احداث مراکز صنعتی را دارند با این تفسیر چرا باید صنایع با هزینه‌های میلیاردی در نقاط دور و البته بی‌آب مستقر شوند؟

قره خانی بیان کرد: هزینه استقرار آب شیرین کن هر یک متر مکعب بالغ بر 1000 تومان است، ضمن اینکه بعد از شیرین سازی نمک به دریا بازگردانده شده و محیط زیستی را که گونه‌های جانوری با EC و دمای دریا سازگاری پیدا کرده‌اند، بهم می‌ریزند و علاوه بر آن تنش‌های اجتماعی را نیز شاهد خواهیم بود.

وی تاکید کرد: البته برای آب شرب استان‌ها باید چاره اندیشید و بحثی نیست اما انتقال آب برای صنعت و کشاورزی منطقی و علمی نیست.

سخنگوی کمیسیون انرژی مجلس گفت: ما نباید از اعتبارات ملی بر‌ای انتقال آب جهت کشاورزی و صنعت هزینه کنیم، باید بدانیم آیا می‌توانیم هر متر مکعب آب را به‌‌ همان میزان که هزینه کرده‌ایم به مردم بفروشیم؟ ضمن اینکه در سرمایه گذاری کلان اولیه هم باید از بودجه نداشته ملی صرف کنیم و پس از آن هم یک یارانه آشکار درازمدت برای شیرین سازی پرداخت کنیم، چرا باید این کار انجام شود؟

وی خاطرنشان کرد: با انتقال آب دریا نه تنها اکوسیستم منطقه بهم می‌ریزد و نتیجه آن باقی ماندن آب‌های شور در دریا است بلکه گونه‌های نادری را که مورد حمایت سازمان ملل هستند نابود می‌کنیم.