به گزارش پایگاه خبری«عصر ساختمان» به نقل از ایرنا، حسین ایمانی جاجرمی درباره مساله حاشیه نشینی و سکونتگاه های غیررسمی اظهار داشت: حاشیه نشینی به موضوعی پیچیده و آلوده به سیاست و بوروکراسی تبدیل شده است که در قالب برنامه های کوتاه مدت سه یا چهار ساله ضربتی، نمی توان این مشکل را حل کرد.
وی درباره بروز آسیب های اجتماعی در مناطق حاشیه ای گفت: جرایم و آسیب های اجتماعی مختص مناطق حاشیه ای نیست اما به دلیل شرایط حاکم بر این نواحی، نمود بیشتری یافته است؛ گویی دریچه هایی در این مناطق باز می شود تا پشت صحنه اجتماع را ببینیم و زیر پوست شهر را بهتر لمس کنیم.
دانشیار گروه مطالعات توسعه دانشگاه تهران با تاکید بر اینکه برخورد با افراد آسیب دیده اجتماعی اشتباه است، افزود: معمولا این افراد از خانواده، اطرافیان، دوستان و به طور کلی اجتماع طرد می شوند و برچسب و انگ اجتماعی نیز به آنان زده می شود به گونه ای که در جامعه مورد پذیرش قرار نمی گیرند.
وی با اشاره به مفهوم واقعی مشارکت اجتماعی گفت: معمولا در برخورد با مسایل اجتماعی، مشارکت به عنوان «ابزار» نه به عنوان «هدف» مطرح است؛ در حالی که مشارکت مردمی باید در هدف گذاری ها مورد تاکید قرار گیرد و شهروندان در هدف گذاری ها سهم داشته باشند.
ایمانی جاجرمی به سیاستگذاری های نادرست مسکن اشاره کرد و یادآور شد: قرار بود «مسکن مهر» پاسخی به موضوع ساماندهی وضعیت افراد بدمسکن و بدون مسکن باشد، درحالی که اکنون بر اساس گزارش های این پروژه، ساخت بیش از 2 میلیون واحد مسکن مهر تاثیر چندانی بر ساماندهی وضعیت مسکن نداشته است.
استاد دانشگاه تهران با تاکید بر اینکه معمولا سیاستگذاری ها ارزیابی نمی شود، گفت: تصمیمات و برنامه ها به دلیل تغییرات مدیریتی و فردی، پایدار نیست؛ این در حالی است که تصمیمات باید در چارچوب سیاستگذاری ها تنظیم شود، به طور طولانی مدت مبنای کار دستگاه ها قرار گیرد و همه تابع این سیاست های کلان باشند.
ایمانی جاجرمی اضافه کرد: برای حل مشکلات و مسایل سکونتگاه های غیررسمی باید فهم درستی از این موضوع داشته باشیم و برای آن دستورکار و تقسیم کار ملی تعریف کنیم.
وی با بیان اینکه سیاستگذاری ها باید قابلیت پیش بینی داشته باشند اما اینگونه نیست، اظهار داشت: به عنوان نمونه اکنون با مشکل تغییرات اقلیمی در شهرهای مختلف ازجمله شهرهای جنوبی مواجه هستیم؛ در اهواز احتمال تحرک جمعیتی و مهاجرت بسیار زیاد است اما آیا برنامه ای برای تحرکات جمعیتی و هدایت مهاجران احتمالی پیش بینی شده است، یا در مورد نیمه جنوب غربی کشور برنامه هایی برای رشد و توسعه منطقه ای برنامه ریزی شده است؛ این ها سوالاتی است که باید دستگاه های ستادی پاسخگوی آنها باشند.