به گزارش پایگاه خبری«عصر ساختمان» به نقل از ایسنا، متن نمابر در پی می آید: «رییس کمیسیون شهرسازی و معماری شورای اسلامی شهر تهران که اصرار زیادی بر رسانه‌ای کردن این موضوع طی روزهای گذشته داشته است، از تخلف 210 هزار متری این پروژه که بیش از یک میلیون و 600 هزار مترمربع مساحت دارد، خبر داده است. این در حالی است که شهردار تهران و تعدادی دیگر از اعضای شورای شهر تهران عقیده دارند که این موضوع در حال بررسی بوده و در صورت احراز تخلف، پرونده به کمیسیون ماده 100 ارسال خواهد شد تا  مطابق مقررات با مالک برخورد شود.

اینکه تخلف 210 هزار متری در پروژه‌ای با این عظمت در غرب تهران چرا مدام در بوق و کرنا می‌شود، مورد بحث این نوشته نیست، چون حتی در صورت اثبات تخلف، پرونده به کمیسیون ماده 100 رفته و مالک آن مطابق قانون جریمه خواهد شد. ولی بد نیست نگاهی به دستاوردها و کارکردهای این پروژه در سطح ملی داشته باشیم.

امروزه در شرایطی که بیکاری به مساله‌ای بزرگ برای دولتمردان تبدیل شده، دانستن این مطلب خالی از لطف نیست که این مجموعه در زمان ساخت، روزانه برای حدود 20 هزار نفر طی شش سال به‌طور مستقیم و به عبارتی اشتغال پایدار به میزان 43 میلیون نفر-روز ایجاد کرده است. پس از بهره‌برداری، اشتغال مستقیم بیش از 18 هزار نفر به صورت مستقیم و حدود 100 هزار نفر به‌طور غیرمستقیم در این بازار بزرگ، تأثیر ویژه‌ای در رفع معضل بیکاری خواهد داشت و با کمک در ایجاد زیرساخت مناسب برای ورود سرمایه‌های بیشتر، سرآغازی بر حرکت یک اقتصاد مستحکم و پویا خواهد بود و با جلوگیری از خروج ارز و بازاری رو به رشد، همراه با جذب گردشگران از سراسر جهان، نویدبخش آینده‌ای درخشان برای ایران اسلامی خواهد بود.

حال سوال اینجاست در کشور ما تاکنون در کدام پروژه خصوصی یا حتی دولتی چنین اشتغالی ایجاد شده است؟ آن هم در شرایطی که با توجه به وضعیت تولید و ساخت‌وساز کمتر کسی حاضر به پذیرش ریسک سرمایه‌گذاری در چنین بخشی است!

پر واضح است که سازندگان این مجموعه می‌توانستند بدون دغدغه، چنین حجم سرمایه‌ای را به خارج از کشور به‌ویژه در یکی از شیخ‌نشینان حاشیه خلیج فارس برده و با روی گشاده از انواع و اقسام تسهیلات آنان بهره‌مند شوند، ولی آنچه که اتفاق افتاده تمرکز سرمایه در داخل کشور و بهره‌گیری از توان مهندسان و نیروی انسانی ایرانی در ساخت مجموعه‌ای عظیم در غرب تهران در زمینی به مساحت 32 هکتار بوده که یک میلیون و 350 هزار متر مربع آن زیر ساخت رفته است.

جدا از اینکه بهره‌برداری نهایی از این مجموعه که از آن به عنوان یکی از پنج مال بزرگ دنیا یاد می‌شود تا چه حد می‌تواند مایه افتخار ایران اسلامی باشد، سوال اینجاست که آیا رواست با پروژه‌ای در سطح ملی و با این حجم سرمایه‌گذاری چنین رفتارهایی صورت گیرد؟ آیا قرار است اینگونه از صاحبان سرمایه حمایت شود و به آنها انگیزه ماندن داد؟

به طور قطع اگر تخلفی در این پروژه صورت گرفته باشد مالکان آن تا ریال آخر جریمه آن را پرداخت خواهند کرد ولی آیا بهتر نبود به جای رسانه‌ای کردن موضوع، این موضوع روال قانونی خود را طی می‌کرد؟ حال بگذریم از اینکه با توجه به دستاوردهای بزرگ این پروژه می‌شد از خطاهای احتمالی آن هم به سادگی گذشت. به طور حتم در کشورهای دیگر برای حمایت از سرمایه‌گذاران این گونه رفتار نمی‌شود.»