• پارسه پایتخت بزرگترین امپراطوری تاریخ
  • پارسه پایتخت بزرگترین امپراطوری تاریخ
  • پارسه پایتخت بزرگترین امپراطوری تاریخ
  • پارسه پایتخت بزرگترین امپراطوری تاریخ
  • پارسه پایتخت بزرگترین امپراطوری تاریخ
  • پارسه پایتخت بزرگترین امپراطوری تاریخ
  • پارسه پایتخت بزرگترین امپراطوری تاریخ
  • پارسه پایتخت بزرگترین امپراطوری تاریخ
  • پارسه پایتخت بزرگترین امپراطوری تاریخ
  • پارسه پایتخت بزرگترین امپراطوری تاریخ
  • پارسه پایتخت بزرگترین امپراطوری تاریخ
پارسه پایتخت بزرگترین امپراطوری تاریخپارسه پایتخت بزرگترین امپراطوری تاریخپارسه پایتخت بزرگترین امپراطوری تاریخپارسه پایتخت بزرگترین امپراطوری تاریخپارسه پایتخت بزرگترین امپراطوری تاریخپارسه پایتخت بزرگترین امپراطوری تاریخپارسه پایتخت بزرگترین امپراطوری تاریخپارسه پایتخت بزرگترین امپراطوری تاریخپارسه پایتخت بزرگترین امپراطوری تاریخپارسه پایتخت بزرگترین امپراطوری تاریخپارسه پایتخت بزرگترین امپراطوری تاریخ

پارسه پایتخت بزرگترین امپراطوری تاریخ

عصر ساختمان - پارسه نام یکی از شهرهای باستانی ایران است که طی سالیان، پیوسته پایتخت باشکوه و تشریفاتی پادشاهی ایران در زمان امپراتوری هخامنشیان بوده‌است. در این شهر باستانی کاخی به نام تخت جمشید وجود دارد که در دوران زمامداری داریوش بزرگ، خشایارشاه و اردشیر اول بنا شده‌است و به مدت حدود ۲۰۰ سال آباد بوده‌است.

به گزارش پایگاه خبری«عصر ساختمان»، در سال 518 پیش از میلاد بنای تخت جمشید به عنوان پایتخت جدید هخامنشیان در پارسه آغاز گردید. بنیانگذار تخت جمشید داریوش بزرگ بود، البته پس از او پسرش خشایارشا و نوه‌اش اردشیر یکم با گسترش این مجموعه به گسترش آن افزودند. بسیاری از آگاهی‌های موجود که در مورد پیشینهٔ هخامنشیان و فرهنگ آن‌ها در دسترس است به خاطر سنگ‌نبشته‌ها و گل نوشته‌هایی است که در این کاخ‌ها و بر روی دیواره‌ها و لوحه‌ها آن حکاکی شده‌است. سامنر برآورد کرده‌است که دشت تخت جمشید که شامل 39 قرارگاه مسکونی بوده، در دورهٔ هخامنشیان 43٬600 نفر جمعیت داشته‌است. باور تاریخ‌دانان بر این است که اسکندر مقدونی سردار یونانی در 330 پیش از میلاد، به ایران حمله کرد و تخت جمشید را به آتش کشید. و احتمالاً بخش عظیمی از کتاب‌ها، فرهنگ و هنر هخامنشی را با این کار نابود نمود. بااین‌حال ویرانه‌های این مکان هنوز هم برپا است و باستان‌شناسان از ویرانه‌های آن نشانه‌های آتش و هجوم را بر آن تأیید می‌کنند.
این مکان تاریخی از سال 1979 یکی از آثار ثبت شدهٔ ایران در میراث جهانی یونسکو است.

Copyright © 2015 - AsreSakhteman by Daustany