به گزارش پایگاه خبری«عصرساختمان» به نقل از ایسنا، حبیب‌الله طاهرخانی  اظهار کرد: دو رویکرد طی دولت‌های نهم و دهم منجر به رکود بخش مسکن شد. اولین علت، تزریق نقدینگی در دولت قبل در قالب‌های مختلف بود که سرمایه‌ها راه خود را از تولید، صنعت، کشاورزی و سایر بخش‌ها به سمت بازار املاک و مستغلات کج کردند. دومین عامل این بود که مدیریت شهری با تسهیل صدور مجوز و فراهم کردن امکان ساخت و ساز در مناطق برخوردار باعث ایجاد خانه‌های بدون متقاضی شد.

وی افزود: 490 هزار واحد خالی ایجاد شده در شهر تهران اگر متناسب با تقاضای اقشار مختلف اجتماعی بود تا این حد منجر به خواب سرمایه نمی‌شد اما این اقدام با هدف سوداگری بخصوص در مناطق برخوردار صورت گرفت که هم‌اکنون مشتری خود را پیدا نمی‌کند. سرمایه‌های حبس شده در 490 هزار واحد مسکونی خالی تهران امکان سرمایه‌گذاری متناسب با توان پرداخت اقشار متوسط و پایین را از سرمایه‌گذاران سلب کرده است.

وی به مصوباتی همچون "برج باغ" اشاره و خاطرنشان کرد: مصوباتی مثل برج باغ‌ها به سرمایه‌های سرگردان امکان داد که ظرفیت زیست محیطی شهر تهران را تخریب کنند و از سوی دیگر اقتصاد کلان، اقتصاد شهری و زندگی روزمره شهروندان از این مساله متضرر شد. همزمان به علت بی‌تدبیری دولت نهم و دهم و بسترسازی توسط مدیریت شهری این امکان فراهم آمد که فرصت‌های سرگردان امکان صدمه به محیط زیست شهری را به دست آورند.

مدیرکل سابق برنامه و بودجه شهرداری تهران تاکید کرد: بهتر بود به جای مصوباتی مثل برج باغ، در بافت فرسوده و حاشیه‌ای سرمایه‌گذاری می‌کردند اما فرآیند را به سمتی بردند که به اعتقاد بسیاری کارشناسان همین الان افق 1415 شهر تهران از لحاظ ظرفیت جمعیت‌پذیری کامل است. به طور مرتب تغییراتی در طرح جامع و طرح‌های تفصیلی ایجاد کردند و این امکان ایجاد شد که شهر تهران جمعیت عظیمی را به خود جذب کند.

طاهرخانی اظهار کرد: برخی برآوردها حاکی از آن است با ادامه روند کنونی بساز و بفروشی فاقد تقاضا که شهرداری دنبال می‌کند امکان ساختمانی برای اسکان حدود 26 میلیون نفر در تهران فراهم می‌شود.

وی با اشاره به روند ساخت و ساز در منطقه 22 خاطرنشان کرد: منطقه 22 تنها منطقه بکر شهر تهران بود که می‌توانست به نوعی کمبودهای خدمات بزرگ مقیاس شهر تهران را تحت پوشش قرار دهد. به همین دلیل در این منطقه اصلا بحث رویکرد سکونتی در سطح انبوه مدنظر نبود.

وی افزود: اصلی‌ترین کارکرد منطقه 22 بحث توسعه اقتصادی شهر تهران با ایجاد خدمات سطح بالای مالی، ‌بانکی، تفریحی، فرهنگی، اجتماعی و ... بود که هم به تهران خدمات بدهند و هم مقیاس سطح ملی داشته باشند اما متاسفانه مدیریت شهری این منطقه را در فرآیند کار به سمت غلبه سکونت برد که شرایط این منطقه را از لحاظ محیطی دچار بحران کرد

مدیرکل سابق برنامه و بودجه شهرداری تهران خاطرنشان کرد: با این حجم سکونت و بارگذاری، سرانه‌های خدمات، حتی برای منطقه ایجاد نشده است. مضافا این‌که بارگذاری ساختمانی در منطقه 22 با طرح جامع که نگهداشت جمعیت و سقف 10 میلیون نفر در افق 1415 بود مغایرت داشت و باعث شد جمعیت تهران به شدت افزایش پیدا کند.

به گفته طاهرخانی، با این سیاست‌گذاری نادرست که در منطقه 22 انجام گرفت شهر تهران ظرفیت بسیار حیاتی را که می‌توانست در جهت بهبود کیفیت زندگی شهروندان و جبران کمبودها به کار گرفته شود عملا از دست داد.