به گزارش پایگاه خبری«عصر ساختمان» به نقل از تسنیم، فریدون بیگلری بر این موضوع تأکید کرد که تاریخ ده هزار سال در واقع تاریخ یکجانشینی و تشکیل نخستین روستاها در ایران است. اما بسیار پیشتر از این تاریخ بشر در ایران حضور داشته و مدارک آن به‌شکل ابزارهای ساده سنگی و بقایای شکار و اجاق در غارها و پناهگاه‌های صخره‌ای و همچنین اردوگاههای واقع در محیط بازیافت شده است.

معاون امور فرهنگی موزه ملی و سردبیر مجله بین‌المللی باستان‌شناسی ایران ادامه داد: به این ترتیب قدمت تمدن و یکجانشینی در ایران و قدمت وجود انسان در ایران دو مقوله متفاوت هستند که یکی با روستانشینی، شهرنشینی و تشکیل تمدن‌های بزرگی چون عیلام و هخامنشی مترادف است و دیگری شامل بیش از یک میلیون سال پیشینه زندگی گروه‌های شکارگر و گردآوری است که به‌صورت کوچرو در نقاط مختلف ایران می‌زیستند.

انسان نخستین‌ در غرب آسیا

وی افزود: طبق پژوهش‌های اخیر، نخستین‌بار انسان در فاصله بین یک تا دو میلیون سال پیش در غرب آسیا می‌زیسته است. یافته‌های باستان شناسی از این ساکنان اولیه که شامل سنگواره انسان و دست‌ساخته‌های سنگی آنها است در منطقه قفقاز یافت شده و نزدیک به دو میلیون سال قدمت دارد.

نخستین مهاجران دو میلیون سال پیش در ایران ساکن شدند

بیگلری ادامه داد: با توجه به همجواری فلات ایران و منطقه قفقاز، نخستین موج مهاجران اولیه که در حدود دو میلیون سال پیش وارد غرب آسیا شدند، علاوه بر قفقاز به‌احتمال زیاد در ایران نیز ساکن شدند. اما با توجه به اینکه ابزارهای سنگی باقیمانده از این انسانها اغلب خارج از مکان‌های اولیه سکونت یافت شده است، در نتیجه امکان تاریخگذاری آنها به‌شیوه مطلق وجود ندارد.

این باستان‌شناس و موزه‌دار افزود: کهن‌ترین آثار باقیمانده از این انسان‌های اولیه در ایران که تاکنون به‌روش آزمایشگاهی سال‌یابی شده مربوط به غاری به‌نام دربند رشی در رودبار گیلان است.

کهن‌ترین غار ایران با قدمت 250 هزار سال؛ مسکن انسانهای شکارگر

بیگلری تصریح کرد:‌تاریخگذاری به‌روش سری اورانیوم چند دندان یافت‌شده همراه با ابزارهای سنگی ساخت دست انسان از این غار نشان می‌دهد که در حدود دویست تا دویست و پنجاه هزار سال پیش مسکن انسانهای شکارگر و گردآور دوره پارینه‌سنگی قدیم بوده است.

غار دربند رشی در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است و کهن‌ترین غار با آثار سکونت انسان در ایران است.