به گزارش پایگاه خبری«عصر ساختمان» به نقل از ایسنا، در این بررسی آمده است پیش‌بینی می‌شود اگر در شهرها شرایط برای پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری و حمل و نقل عمومی ارتقاء پیدا کند، نرخ ابتلا به بیماری‌های مزمن از قبیل بیماری‌های قلبی و دیابت کاهش می‌یابد.

گروهی از کارشناسان بین‌المللی با هدایت محققان دانشگاه ملبورن استرالیا و دانشگاه کالیفرنیا به بررسی این موضوع پرداختند که چگونه طرای شهری بر محیط زیست و سلامت شهروندان در شهرهای بزرگی همچون بوستون، کپنهاگ، دهلی، لندن و سائوپائولو، تاثیر می‌گذارد.

"بیلی گیلس کورتی" یکی از محققان این مطالعه گفت: برآوردها حاکی از آن است که جمعیت جهان در سال 2050 به 10 میلیارد نفر می‌رسد و سه‌چهارم این جمعیت ساکن شهرها خواهند بود؛ در نتیجه برنامه‌ریزی شهری باید بخشی از یک راه حل جامع برای مقابله با پیامدهای منفی این رشد جمعیت روی سلامتی باشد.

وی افزود: در قرن نوزدهم طراحی شهری کمک کرد تا از شیوع بیماری‌های عفونی از طریق ارتقای وضعیت بهداشت و تلاش در جهت جداسازی مناطق مسکونی از نواحی صنعتی جلوگیری شود. امروز نیز در طراحی شهری این فرصت حقیقی وجود دارد تا بیماری‌های غیرواگیر و سوانح جاده‌ای کاهش پیدا کند.

در این بررسی با استفاده از مدل‌های کامپیوتری فاکتورهای متعددی که می‌تواند بر کیفیت زندگی شهری تاثیر بگذارد مورد مطالعه قرار گرفت که برخی از این فاکتورها شامل دسترسی افراد به مراکز خرید، وجود مسیرهای ایمن برای دوچرخه‌سواری، هزینه‌های پارک خودرو و دسترسی به وسایل حمل و نقل عمومی می‌شود.

به گزارش هلث دی‌نیوز، به گفته محققان در نظر گرفتن اقداماتی همچون اختصاص مسیرهایی برای دوچرخه‌سواری و افزایش هزینه پارک خودروها نه تنها کیفیت هوا را بهبود می‌دهند بلکه افراد را فعال‌تر می‌سازد.