به گزارش پایگاه خبری«عصر ساختمان» به نقل از روزیاتو، گفته می شود که این ساختار غیرنرمال طبیعت، میراث آخرین یخبندان زمین است؛ این هرم ها، پس از ذوب شدن یخچال های طبیعی پس از آخرین دوره یخبندان از خاک های رس، فرم گرفته و همچنان برجای مانده اند.

هنگامی که آب و هوا خشک است، این هرم ها همانند سنگ سفت می شوند. اما به محض اینکه باران شروع به باریدن می کند، این ساختار نرم شده و همانند شمع از نوک تا قاعده مخروط شروع به آب شدن می کنند. این اشک ها، شیب هایی با زاویه 10 تا 15 سانتی‌متری تشکیل می دهند و در فصل باران، شسته شده و از بین می روند.

البته هنگامی که روی گل ها سنگ باشد، خاک رسی که در زیر تخته سنگ یا پاره سنگ ها وجود دارد، از باران در امان می مانند. بنابراین، وقتی همه خاک ها و مواد دیگر در نتیجه بارش باران شسته می شوند، صخره های در امان مانده از دل زمین سر بر می آورند و هرم های طبیعی زمین را تشکیل می دهند.

گفتنی است که مراحل ساخت این هرم ها بین صدها تا هزاران سال به طول می انجامد. البته در طول زمان آب شده و به زمین باز می گردند اما این روند بسیار آهسته و کند صورت می پذیرد.

در برخی موارد، برخی از این ستون های مخروطی توانایی حفظ تخته سنگ ها را از دست داده و فرو می ریزند. پس از این رویداد، مراحل فرسایش و از بین رفتن هرم گِلی با سرعت بالایی انجام خواهد پذیرفت.

هرم های طبیعی زمین به وفور در تایرول جنوبی در کشور ایتالیا یافت می شوند، اما فقط به همین منطقه محدود نیستند و در دیگر نقاط این کشور نیز می توانیم شاهد اینگونه ساختارهای طبیعی باشیم.

بهترین نمونه های این هرم های خاکی در «ریتن» واقع شده، فلاتی در بخش شمالی کشور ایتالیا.