به گزارش پایگاه خبری«عصرساختمان» به نقل از ایسنا ، محمدجواد حق شناس  در تشریح علت عدم نصب المان های برخی میادین شهر همچون میدان انقلاب گفت: یکی از مشکلات حوزه شهری ظرف سال های گذشته بی توجهی به نمادها و المان‌های شهری بوده است؛ در حالی که این حوزه شاخصی بوده که هنرمندان می‌توانستند آثار خود را در سطحی وسیع به نمایش عموم قرار دهند.

وی افزود: متأسفانه در شهر تهران امروز کمتر کاری ارزشمند و درخور توجه در اندازه مجسمه فردوسی داریم که در ذهن مردم جاگرفته باشد و تبدیل به المانی شناخته شده در شهر باشد. این موضوع را با بزرگان مجسمه سازی مطرح کردم و این گلایه را عنوان کردم که چه راهکاری وجود دارد در حالی که در غرب برای سال نو میلادی با موجودی افسانه ای به نام بابانوئل چنین ارتباطی برقرار شده و در خانه تک تک شهروندان غرب در کنار درخت کاج یک مجسمه بابانوئل قرار دارد که در انواع مختلف اما با یک چارچوب و المان مشخصی در این ایام حتما در خانه ها قرار داده می شود.

عضو شورای شهر تهران ادامه داد: بابانوئل توسط هنرمندان بزرگ خلق شده و در تیراژ میلیون ها نسخه این پیام مهر و محبت و توجه به کودکان منتشر شده است، در حالی که ما با مفهوم عمو نوروز مواجه هستیم ولی هیچ یک از هنرمندان این سرزمین درپی خلق اثر شایسته ای چه در حوزه نقاشی و چه مجسمه سازی در ارتباط با این مفهوم برنیامده‌اند. در کدام شهر کشورمان می‌توانیم نمادی با مفهوم عمو نوروز که پیام آور مهر و محبت و نوید دهنده شکفتن زمین است مشاهده کنیم.

وی تاکید کرد: همین گلایه را علاوه بر مجسمه سازان کشور به جامعه فرهنگی کشور و جامعه شهری دارم که وقتی حاجی فیروزهای شهر می آیند و با دایره زنگی پیام آور شادی در شهر ‌می‌شوند و لباس‌های شاد می‌پوشند و پیام شادی در شهر می رسانند؛ چرا متأسفانه در نگاه برخی شهروندان گدا و نیازمند دیده می‌شوند و با آنها برخورد مناسبی نمی‌شود؟

این عضو شورای اسلامی شهر تهران با تاکید بر اینکه اگر بخواهیم 100 چهره ماندگار و برجسته در دنیا را از آغاز تمدن تا به امروز نام ببریم حتما 10 چهره ایرانی هستند، افزود: بی تردید در میان این چهره ها باید از خیام، حافظ، فردوسی و ابن سینا نام ببریم اما در شهر به جز کاری که در میدان فردوسی برای فردوسی در دهه 40 انجام شده که اثری ارزشمند و فاخر است آیا کار دیگری انجام شده؟ البته کاری در میدان رازی هم انجام شده که در حد و اندازه رازی نبوده است لذا برای خیام، حافظ، مولوی و... کم کاری کرده‌ایم و به شخصه از مردم شهرمان بابت این کم کاری ها در تمام 200 سال پایتختی تهران عذرخواهی می‌کنم.

وی افزود: در این حوزه هیچ پاسخی نداریم به مردم بدهیم؛ امروز اگر یک گردشگر وارد کشور شود به دلیل شناخته بودن خیام حتما قصد بازدید از خیابان خیام را خواهد کرد و برای این کار از جنوبی ترین نقطه این خیابان یا شمالی ترین آن به سمت مخالف خواهد رفت اما تنها چیزی که در این خیابان مشاهده نمی کند اثر از خیام است و متأسفانه فقر و بسیاری صحنه های نامطلوب را مشاهده می کند. انتظار می رود در میدانی که این خیابان را قطع می کند نمادی از خیام وجود داشته باشد لذا باید المان های شهری مرتبط با این حوزه در شهر قرار بگیرد و کمیسیون فرهنگی شورای شهر از این موضوع حمایت می کند و این مسئله را پیگیری خواهد کرد تا در تهران حداقل المان هایی به نام خیام و مولوی و... داشته باشیم.

حق شناس ادامه داد: همانطور که امروز هر دانش آموز تهرانی با شنیدن نام فردوسی، اولین چهره و تصویری که به ذهنش می‌رسد از المان میدان فردوسی است که در ذهنش نقش می بندد و ایده فردوسی با مجسمه میدان فردوسی تطابق داده می شود باید این اتفاق برای خیام، مولوی، حافظ و... نیز در شهرمان بیافتد لذا از هنرمندان بزرگ شهرمان می خواهم برای حفظ موقعیت‌ها و چهره‌های تاریخی شهرمان کاری انجام دهند تا چهره های جهانی خودمان را بتوانیم در موقعیتی مناسب به جهانیان معرفی کنیم.